Most Impressive Bulleh Shah Poetry | Punjabi Poetry

 Most Impressive Bulleh Shah Poetry | Punjabi Poetry

Romance derives from Anglo-Norman and Old French romanz, which signify "a storey of chivalry and love." Romantic love is frequently referred to as "romance." In terms of literature, the phrase has a completely distinct meaning. It refers to romantic legends about heroes and knights doing chivalrous actions. Romance is a genre that emphasises chivalry and courtly love via stories and legends about duty, courage, daring, wars, and damsels in distress.

 تیرے عشق نچائیاں

تیرے عشق نچائیاں

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا

تیرے عشق نے ڈیرا میرے اندر کیتا

بھر کے زہر دا پیالہ، مَیں تاں آپے پیتا

جھب دے بَوھڑِیں سے طبیبا، نہیں تے میں مر گئِیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا

چُھب گیا وے سُورج، باہر رہ گئی آ لالی

وے میں صدقے ہوواں، دیویں مُڑ جے دکھالی

پیرا! میں بُھل گئیّاں تیرے نال نہ گِئیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا

ایس عشقے دے کولوں مینوں ہٹک نہ ماۓ

لاہُو جاندڑے میڑے، کیہڑا موڑ لِیاۓ

میری عقل جو بُھلّی، نال مھانیاں دے گئیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا

ایس عشقے دی جھنگی، وِچ مور بولِیندا

سانوں قِبلہ تے کعبہ، سوہنا یار دسِیندا

سانوں گھائل کر کے، پھیر خبر نہ لئیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا

بُلّھا! شَوہ نے آندا مینوں، نائت دے بُوہے

جِس نے مینوں پواۓ چولے، ساوے تے سُوہے

جاں مَیں ماری ہے اڈّی، مِل پیا ہے دھیّا

تیرے عشق نچائیاں کر کے تھیّا تھیّا

اُلٹی گنگا بہایورے سادھو تب ہردرسن پائے

اُلٹی گنگا بہایورے سادھو تب ہردرسن پائے

پریم کی پُونی ہاتھ میں لیجو، گنُجھ مروڑی پڑنے نہ دیجو

گیان کا تکلا دھیان کا چرخہ، الٹا پھیر بھوائے

اُلٹے پاؤں پر کُنبھ کرن جائے، تب لنکا کا بھیدا پائے

دھنیر لٹیا ہُن لچھمن باقی، تب انحد ناد بجائے

ایہ گَت گُر کی پریوں پاوے گُر کا سیوک تبھی سدائے

امرت منڈل مُول ٹُبھ ایسی، دے کے ہری ہر ہوجائے

اُلٹی گنگا بہایورے سادھو تب ہردرسن پائے

 

علموں بس کریں او یار

علموں بس کریں او یار

اِکّو اَلف تیرے دَرکار

علم نہ آوے وچ شمار

اِکّو اَلف تیرے دَرکار

جاندی عمر نہیں اَتبار

علموں بس کریں او یار

پڑھ پڑھ لکھ لکھ لاویں ڈھیر

ڈھیر کتاباں چار چُفیر

گردے چانن وچ اَنھیر

پچھو راہ ؟ تے خبر نہ سار

علموں بس کریں او یار

پڑھ پڑھ شیخ مشایخ ہویا

بھر بھر پیٹ نِیندر بھر سویا

جاندی وار نین بھر رویا

ڈبا وچ اُرار نہ پار

علموں بس کریں او یار

پڑھ پڑھ شیخ مشایخ کہاویں

الٹے مسئلے گھروں بناویں

بے علماں نوں لٹ لٹ کھاویں

چھوٹھے سچے کریں اِقرار

علموں بس کریں او یار

پڑھ پڑھ نفل نماز گزاریں

اُچیاں بانگاں چانگاں ماریں

منبر تے چڑھ واعظ پکاریں

کیتا تینوں علم خوار

علموں بس کریں او یار

پڑھ پڑھ مُلاں ہوئے قاضی

اللہ علماں باجھوں راضی

ہووے حرص دنوں دن تازی

تینوں کیتا حرص خوار

علموں بس کریں او یار

پڑھ پڑھ مسئلے روز سناویں

کھانا شک شبہے دا کھاویں

دسے ہور تے ہور کماویں

اندر کھوٹ ، باہر سچیار

علموں بس کریں او یار

پڑھ پڑھ علم نجوم وَچارے

گندا راساں بُرج ستارے

پڑھے عزیمتاں منتر چھاڑے

اَبجد گنے تعویذ شمار

علموں بس کریں او یار

علموں پئے قضّئے ہور

اَکھیں والے انھّے کور

پھڑے سادھ تے چھڈے چور

دوہیں جہانیں ہویا خوار

علموں بس کریں او یار

علموں پئےہزاراں پھستے

تمبا چُک چُک منڈی جاویں

دھیلا لَے کے چُھری چَلاویں

نال قصَائیاں بوہتا پیار

علموں بس کریں او یار

بوہتا علم عزازیل نے پڑھیا

جُھگا جھاہا اوس دا سَڑیا

گل وچ طوق لعنت دا پَڑیا

آخر گیا اوہ بازی ہار

علموں بس کریں او یار

جد میں سبق عشق دا پڑھیا

دریا ویکھ وَحدت دا وڑیا

گھمن گھیراں دے وچ اَڑیا

شاہ عنائت لایا پار

علموں بس کریں او یار

بلّھا رافضی نہ ہے سنی

عالم فاضل نہ عامل جُنّی

اِکو پڑھیا علم لدّنی

واحد اَلف میم دَرکار

علموں بس کریں او یار

نہ کر بندیا میری میری

نہ کر بندیا میری میری

نہ تیری نہ میری

چار دناں دا میلہ

دنیا فیر مٹی دی ڈھیری

مندر ڈھا دے مسجد ڈھا دے

ڈھا دے جو کچھ ڈھیندا

اِک بندے دا دل نہ ڈھاوِیں

رَ ب دلاں وِ چ رَیندا

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

ایہہ سون تیرے درکار نہیں

اک روز جہانوں جانا اے، جا قبرے وچ سمانا اے

تیرا گوشت کیڑیاں کھانا اے، کر چیتا مرگ وسار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

تیرا صاحا نیڑے آیا اے، کجھ چولی داج رنگایا اے

کیوں اپنا آپ ونجایا اے، اے غافل تینوں سار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

توں ستیاں عمر ونجائی اے، توں چرخے تند نہ پائی اے

کی کرسیں داج تیار نہیں، اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

توں جس دن جوبن متی سیں، توں نال سئیاں دے رتی سیں

ہو غافل گلیں وتی سیں، ایہہ بھورا تینوں سار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

توں مڈھوں بہت کچجی سیں، نرلجیاں دی نرلجی سیں

توں کھا کھا کھانے رجی سیں، ہن تائیں تیرا بار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

اج کل تیرا مکلاوا اے، کیوں ستی کر کر دعوہ اے

انڈٹھیاں نال ملاوا اے، ایہہ بھلکے گرم بازار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

توں ایس جہانوں جائینگی، پھر قدم نہ ایتھے پائینگی

ایہہ جوبن روپ ونجائینگی، تیں رہنا وچ سنسار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

منزل تیری دور دراڈی، توں پوناں وچ جنگل وادی

اوکھا پہنچن پیر پیادی، دسدی توں اسوار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

اک اکلی تنہا چلسیں، جنگل بربرّ دے وچ رلسیں

لے لے توشہ اتھوں گھلسیں، اتھے لین ادھار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

اوہ خالی اے سننج حویلی، توں وچ رہسیں اک اکیلی

اوتھے ہوسی ہور نہ بیلی، ساتھ کسے دا بار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

جہڑے سن دیساں دے راجے، نال جنہاں دے وجدے واجے

گئے رو رو بیتکھتے تازے، کوئی دنیاں دا اعتبار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

کتھے ہے سلطان سکندر، موت نہ چھڈے پیر پیغمبر

سبھے چھڈّ گئے اڈنبر، کوئی ایتھے پائدار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

کتھے یوسف ماہِ-کنیانی، لئی زولیکھاں پھیر جوانی

کیتی موت نے اوڑک فانی، پھیر اوہ ہار شنگار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

کتھے تخت سلیماں والا، وچ ہوا اڈدا سی بالا

اوہ بھی قادر آپ سمبھالا، کوئی زندگی دا اعتبار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

کتھے میر ملک سلطاناں، سبھے چھڈّ چھڈّ گئے ٹکانا

کوئی مار نہ بیٹھے ٹھانا، لشکر دا جنہاں شمار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

پھلاں پھلّ چمبیلی لالا، سوسن سمبل سرو نرالا

بادِ-کھزاں کیتا بر ہالہ، نرگس نت خمار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

جو کجھ کرسیں، سو کجھ پاسیں، نہیں تے اوڑک پچھوتاسیں

سنجی کونج وانن کرلاسیں، کھنبھاں باجھ اڈار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

ڈیرہ کرسیں اوہنیں جائیں، جتھے سیر پلنگ بلائی

خالی رہسن محل سرائیں، پھر توں ورسیدار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

اسیں آزز وچ کوٹ علم دے، اوسے آندے وچ قلم دے

بن کلمے دے ناہیں کم دے، باجھوں کلمے پار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

بلھا شوہ بن کوئی ناہیں، ایتھوں اوتھے دوہیں سرائیں

سمبھل سمبھل کے قدم ٹکائیں، پھیر آون دوجی وار نہیں

اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

 

واہ واہ رمز سجن دی ہور

واہ واہ رمز سجن دی ہور

عاشق بناں نہ سمجھے کور

کوٹھے تے چڑھ ویوں ہوکا

عشق وہا جیو کوئی نہ لوکا

اس دا مُول نہ کھانا دھوکا

جنگل بستی ملے نہ ٹھور

واہ واہ رمز سجن دی ہور

عاشق بناں نہ سمجھے کور

عاشق دوہیں جہانیں مُٹھّے

ناز معشوقاں دے اوہ کُٹھّے

عشق دا پھٹیا کوئی نہ چُھٹے

کیتُو سُو باندا پھٹ پھلور

واہ واہ رمز سجن دی ہور

عاشق بناں نہ سمجھے کور

وے دیدار ہویا جد راہی

اچن چیت پئی گل پھاہی

ڈاہڈی کیتی بے پرواہی

مینُوں مل گیا ٹھگ لاہور

واہ واہ رمز سجن دی ہور

عاشق بناں نہ سمجھے کور

شیریں ہے برہوں دا کھاناں

کوہ چوٹی فرہاد نماناں

یُوسف مصر بازار وکاناں

اُس نُوں ناہیں ویکھن کور

واہ واہ رمز سجن دی ہور

عاشق بناں نہ سمجھے کور

لیلاں مجنوں دو نویں بردے

سُوہنی ڈبی وچ بحر دے

ہیر ونجھائے سبھّے گھر دے

اس دی کھچی ماہی ڈور

واہ واہ رمز سجن دی ہور

عاشق بناں نہ سمجھے کور

عاشق پھر دے چُپ چپاتے

جیسے مست سدا مدھ ماتے

دام زُلف دے اندر پھاتے

اوتھے چلے دس نہ زور

واہ واہ رمز سجن دی ہور

عاشق بناں نہ سمجھے کور

جے اوہ آن ملے ول جانی

اُس توں جان کرائی قربانی

صورت دے وچ یُوسف ثانی

عالم دے وچ جس دا شور

واہ واہ رمز سجن دی ہور

عاشق بناں نہ سمجھے کور

بُلھّا شوہ نُوں کوئی نہ ویکھے

جو ویکھے سو کسے نہ لیکھے

اُس دا رنگ نہ روپ نہ ریکھے

اوہ ای ہووے ہو کے چور

واہ واہ رمز سجن دی ہور

عاشق بناں نہ سمجھے کور

اٹھ گئے گوانڈھوں یار

اٹھ گئے گوانڈھوں یار

ربا ہن کی کریئے ؟

اٹھ گئے ہن بہندے ناہیں،ہویا ساتھ تیار

ربا ہن کی کریئے ؟

داڈھ کلیجے بل بل اٹھدی، بھڑکے برہوں نعر

ربا ہن کی کریئے ؟

بلھے شاہ پیارے باجھوں رہے ارار نہ پار

ربا ہن کی کریئے ؟

کتے عشق دا روگ نہ لا بٹھیں

کتے عشق دا روگ نہ لا بٹھیں

ایس عشق دی ریت انوکھی اے

اے تے نین ملا کے لُوٹ لیندا

لوکی دشمن بنا کے لُوٹ دے نے

اے تے یار بنا کے لُوٹ لیندا

جتھے عشق نے چاہتی پائی اے

اوتھے عقل نے ہوش گوائی اے

اے بادشاہاں دے پُتراں نوں

ہاتھ کاسے پھڑا کے لُوٹ لینڈا

Poetry is a means of conveying emotional sentiments, hence poetry genres are as varied as people's emotions. Love, on the other hand, is an immortal sensation that will never fade away, and it is one of the most powerful human emotions.

Poets used to create poetry on societal issues like poverty and slavery. Aside from that, they've been writing about cultural issues as well.

Poets are extremely sensitive people because they observe the most basic and delicate social characteristics. As a result, they are very sensitive and emotional. As a result, we've compiled a collection of unique and unusual love poetry for you.

Many good developments have occurred in the Urdu language over time, resulting in the development of many different genres such as Qawali, Manqabat, Rubai, and so on. People nowadays want not only to read poetry but also to attend poetry groups. As a result, you will experience the influence of all forms of poetry in those gatherings, such as romantic, social issues, cultural, love, and sorrowful poetry.

iLyricss.com is the best site for reading the best collection of Urdu poetry, ghazals, and Shayari.

It is a simple premise that poets composed poetry based on their hobbies and nature. Similarly, other poets worked in multiple genres, such as sorrowful, hilarious, love, romantic, political, Sufi, batish, and so on. Many individuals nowadays use shero Shayari to convey their emotions with family, loved ones, and friends.

You can also read the most recent poetry by fresh young poets here, as poetry by young people is gaining popularity among readers.

Mirza Ghalib is a name that everyone knows. In reality, those who enjoy reading about the fantasy of love and beauty were fans of Mirza Ghalib's poetry. So you may experience the touch of love, romance, and beauty in Mirza Ghalib's ghazals.

Furthermore, Mir Dard and Mir Taqi Mir Shayari are well-known among the bereaved. You can, however, read the poetry of your favourite poets under categories such as ghazals, two lines poetry, and four lines poetry.

In short, the trend has shifted slightly, but the premise remains the same. People nowadays prefer to read two lines of poetry rather than a lengthy ghazal Shayari. The cause for this is social media, and people are short on time. People expect two lines of Urdu Shayari to be displayed on social media platforms such as Facebook or WhatsApp. It is, nevertheless, time-saving because they pick up the idea of ghazals or nazams in two lines poetry.

Love Poetry For Him In Urdu is commonly in your thoughts when you think of poetry written in Urdu for him or her. It's a means of expressing love in front of him or her. Because Urdu is recognised for sweetness and Aadab, Love Poetry For Him In Urdu could very well be thought to be a highly popular type of Urdu poetry. When it comes to love poems for her in Urdu, it is a fantastic way to depict the Urdu Aadab. He is the intense desire for whom the poet's affection for him or her. These types of Love Poetry For Him or Her In Urdu SMS could help the poet figure out what he or she is doing or needs to do using SMS Poetry.