.png)
Best of Punjabi Love Poetry | Collection of 22 Punjabi Ghazals
رونق میلے مُک جاندے نیں
رونق میلے مُک جاندے نیں
ساہ جس ویلے رُک جاندے نیں
جیہڑے کہندے جان توں پیارا
لَوڑ پوے تے لک جاندے نیں
بیج کے جے نہ راکھی رَکھیئے
طوطے فصلاں ٹک جاندے نیں
موڈھے چوڑے نہ رَکھ بندیا
پچھلی عُمرے جھک جاندے نیں
لف جا جَھلیا، بچیا رہیں گا
آکڑے کل سبھ ٹھک جاندے نیں
کجھ نہیں ایتھے تیرا میرا
سارے خالی بک جاندے نیں
رشتے حاوی پتراں وَرگے
جھڑ جاندے جد سک جاندے نیں
پَیر پَیراں نال ٹردے ویکھے
پَیر پَیراں نال ٹردے ویکھے
ہتھ ہتھاں نال جُڑدے ویکھے
اِکو ای ماں دے جمے پُتر
اک دوجے توں سردے ویکھے
ڈنگر لے گے بازی تے بندے
روٹی پیچھے لڑ دے ویکھے
حق لوکاں دے کھا گے جہیڑے
کعبے او خالی مُڑدے ویکھے
آپس وچ رکھن نہ جہیڑے
لاکھاں ھون ھردے ویکھے
کامِل مُرشدِ لنگھ جاۓ جدھروں
بندے رب رب کر دے ویکھے
یار توں دور جانا اوکھا
یار توں دور جانا اوکھا
جیندے جی مر جانا اوکھا
کی سبق اے سنانا اوکھا
علم اصلی پڑھانا اوکھا
سب پڑھے ایہہ لوک کملے
عشق پاڑا سنانا اوکھا
یاری سجناں دے نال لا کے
لا کے یاری نبھانا اوکھا
یاد کیوں ماضی مینوں آوے
رو رو بھل یار جانا اوکھا
ونڈے ساقی مے خانے وچ جام
اَج شرابی رجانا اوکھا
شرم تے سانوں آندی ناہی
اگاں شرمانا بھانا اوکھا
تینوں پا کے میں پیت جانے
رمز حق دا اے دسنا اوکھا
لوکوں میری میں نا ای مر دی
کسے دی میں مکانا اوکھا
ایتھے تے لوکی رب نیں من دے
اپنا آپے منانا اوکھا
اکھیاں وِچ سُرمی لا کے
اکھیاں وِچ سُرمی لا کے
پیار دیاں پینگاں پا کے
تُڑ پئ سجنی سجن دے نال
دل وِچ نئ آساں لا کے
رُوندی جاوۓ چھڈ دی جاوۓ
ماضی نُن ہُن پچھاں نُن جا کے
پر پُلن نہ ہُن یاداں ماضی دیاں
پانوے وسے تو ہُن کِتھاں وِی جاکے
ہسدے رہیے وسدے رہیے
ہسدے رہیے وسدے رہیے
درداں وچ وی حوصلہ رکھئے
کھل کھلا کے دسدے رہئے
عیداں تے شبراتاں رکھئے
لباں دے اتے باتاں رکھئے
لہجے سوہنے سچے رکھئیے
آ نڈھ گوانڈھ وی خیراں رکھئے
چار چفیرے مہراں رکھئے
عملاں والے معاملے کرئیے
ایویں نہ بس باتاں رکھئیے
وڈیاں نوں وی جی جی کہئے
انہاں دے لاگے ہو ہو بہئیے
عقل تجربہ کھسدے رہیے
لوکاں دیاں مٹھیاں گلاں تے
لوکاں دیاں مٹھیاں گلاں تے
اینج ڈُل کے چنگی نئی کیتی
میں اپنی ذات دا مجرم ہاں
میں رُل کے چنگی نئی کیتی
میرا مول بڑا سی پر توں تے
مینو ککھاں دے پا ویچ دتا
تو تول کے چل بیوپار کیتا
میں تُل کے چنگی نئی کیتی
مینو مان بڑا سی تیرے تے
میرے مان دی خاطر چپ رہندا
چلو غیر تے غیر سی کی کہنا
تو کھُل کے چنگی نئی کیتی
لکھ گیڑے مار تو مسجد دے
نئی ونڈیا درد تے محشر وچ
رب کہنا رب دے بندیاں نو
تو پُل کے چنگی نئی کیتی
حق دا نعرہ وَجنا حق اے
حق دا نعرہ وَجنا حق اے
ظالم اَگے گجنا حق اے
چُپ جے سادھی جابر اَگے
تِیر تینوں وی وَجنا حق اے
یتیماں دا جے پِنڈا ڈھکیا
فیر تیرا وی سجنا حق اے
گیم شو وِچ کاراں ونڈن
دِھی ماڑے دی کجنا حق اے
گوانڈھی جے نہیں بھُکھے سُتے
بندیا تیرا رجنا حق اے
جے توُں ماپے راضی رکھے
سجناں دا وی سجنا حق اے
مار کے بندیا حق کسے دا
جے کریں تُوں حج، ناحق اے
منیا میں تو میرا نہیں سی
منیا میں تو میرا نہیں سی
مینوں پیار کرن دا حق وی نہیں سی
حق وی تو آپ سی دتا
میں کدی او منگیا ای نہیں سی
جس دن تو چھڈیا مینوں
میرے بس وچ کجھ وی نہیں سی
میری کہانی سنن آلا
کوئ یار بیلی سنگ وی نہیں سی
اگلے جھانے مل بیٹھاں گے
دل اچ کوئ آس ای نہیں سی
مٹی دا جسا
رسے ساہنوں یاد نہیں کردے، تے راضیاں وی بھل جانا اے
مٹی دا ایہہ جسا جس دن، مٹی وچ رل جانا اے
کیہ کھویا ای، کیہ کھٹیا ای، کیہ لٹیا ای، کیہ وٹیا ای
عملاں والا کھاتہ تیرا، وچ قبریں کھل جانا اے
کاہدی آکڑ، کاہدی پھو۔ پھاں، چھڈ دے بندیا کرنی تو۔ تاں
جیویں لون کھرے وچ پانی، سبھ اوہداں گھل جانا اے
پیسہ پیسہ لائی رکھی، جند اپنی کملائی رکھی
اک کفنی وچ ہوکے رخصت، کیہ رہ تیرا مل جانا اے
چنگا کر تے مندڑا چھڈ دے، من دے اندروں کھوٹ نوں کڈھ دے
تن دیہاڑے جندڑی تیری، دن چوتھے جل جانا اے
ایویں ای اکھاں بھر نہ جھلئی
پٹھیاں گلاں کر نہ جھلئی
ایویں ای اکھاں بھر نہ جھلئی
تیرا ساں میں، تیرا ای آں
سونہہ کھانا واں، ڈر نہ جھلئی
لوک تے پھرن اجاڑن نوں
کن لوکاں ول، دھر نہ جھلئی
کجھ حوصلے کر، ہتھ پیر وی مار
بس گھڑے بھروسے، تر نہ جھلئی
عشق اے ناں ازمائشاں دا
ایہنی چھیتی، ہر نہ جھلئی
لَے ڈبیا
اَساں "کیوں کیوں کیوں" کردے سی
سانوں "کیوں کیوں کیوں" ای لَے ڈُبیا
لَکھ عشق سمندرُوں ڈردے سی
دل ڈُب جانا سی، لَے ڈُبیا
اودتے ویکھ زمانے دی سختی
دلگیر گَھڑا دِھی لَے ڈُبیا
کیوں بَن دے آں فرعون اَساں؟
او مر جانا کیہ لَے ڈُبیا؟
ہَوئے مَے تُوں مُنیبؔا تائب سی
اودھے نین دِسے، جی لَے ڈُبیا
نچ نچ کے وکھانا پیندا جے
نچ نچ کے وکھانا پیندا جے
سر دے کے منانا پیندا جے
جے نظر کرے مرشد سوہنا
دِیوا عشق تُخانا پیندا جے
جے آوے شیطان وچ راہِ عشق
لاحول پڑھ کے نسانا پیندا جے
دَسن راہ مرشد لیکن خود نوں
بندا آپ بنانا پیندا جے
جیہڑی راہ دا مرشد دَس دیوے
اوس راہے جانا پیندا جے
جے رب دا قرب پانا ہوے
فیر میں نوں مُکانا پیندا جے
تیرے عشق وچ ہوگی جھلّی
تیرے عشق وچ ہوگی جھلّی
میں رہ گی کلم کلّی
تیرا پیار دل وچ وسایا
تو فیر وی ملن نہ آیا
فیر ویلے نے مینوں سکھایہ
تیری جدائی دا غم نئیں منایا
تیرے عشق دی سٹ دی ماری
میں ہو گی اِک رب دی پجاری
ہن رب دے گھر نوں جاواں
اونوں عرضاں لکھ میں پاواں
اپنے عشق وچ کر دے جھلّی
میں رہ جاں کلم کلّی
رات دا پہر
کدی رات دے پہرے بہہ کے میں
تینوں کئی کئی گھنٹے سوچدی آں
تیری یاد دے پلو دیاں گھنڈاں
میں ہولے ہولے کھولدی آں
فیر اپنے آپ ہی فرض کر کے
تیرے نال دکھ سکھ پھولدی آں
جند ہور نہ کوئی وس چلے
تینوں ویکھن دا میں سوچدی آ
تیری دید دی خاطر جان جاں
آکھاں بند کردی کدی کھول دی آں
اس ساری گیم دے چکر وچ
میں نیند دی وادی پہنچ دی آں
رب کرے سادے لفظ کسے دیاں گلاں وچ ہووے
رب کرے سادے لفظ کسے دیاں گلاں وچ ہووے
کوئی بے چین سادے لئی کالیاں راتاں وچ ہووے
پھلاں ورگی جندری اساں رلدی ویکھی
عشق تہ او کرے جیدی منزل راہ وچ ہووے
اک ہیر ویکھی اسان گلیاں دے وچ رلدی
رانجھا نئی لبدا جندری جداں سزا وچ ہووے
اے درویشی تیرے کرے کم دی درویشا
درویشی تے او جیری عشقِ خدا وچ ہووے
جی چاہندا اے موت توں پہلاں
جی چاہندا اے موت توں پہلاں
ایسا نگر میں ویکھاں
جس دے باسی اک دوجے نال
ذرا نہ نفرت کردے ہون
جس دے حاکم زر دے پچھے
سپّاں وانگ نہ لڑ دے ہون
جتھے لوکی مرن توں پہلاں
روز روز نہ مردے ہون
ساڈھے دل وچ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ساڈے دل وچ تیرا گھر سجناں
سانوں زمانےدانئیں ڈر سجناں
توں کماں چ مصروف رہناں ایں
کدےساڈےول وی کرنظرسجناں
ساڈےپیار نوں پتہ نئیں کی ہویا
اسی بولیا نئیں کوئی تکبرسجناں
محبت چ بڑے امتحان ہوندےنے
بندےنوں کرنا چائی داصبرسجناں
شریکاں دیاں گلاں ول دھیان ناکر
ساری عمر لئی تیرااےاصغرسجناں
ہستی فنا کیتی
بڑے چاواں نال محبت کیتی
بستی اُجڑی دل دی آباد کیتی
چھڈی پرواہ دنیا دی
لائی پریت تیرے نال ہستی فنا کیتی
تُو سامنے ہوویں تے لگدا جگ سوہنا
سارا جگ خوشیاں نال آباد ہویا
میرے ویہڑے دی تُو رونق بنیا
اقرار تیرے میری ٹہندی آس جوان کیتی
تُو بن بولے نیناں نال گلاں کردا
ساڈھے پیار دے بوٹے نوں بھر بھر پانی دیندا
ساری عمر بیتے تیری زلفاں دی چھاں تھلے
انج جنڈھڑی اپنی تیرے ناویں کیتی
میلہ صدا وسدا روے عاشقاں دا
بد نطراں تو ہمیشہ اوولا روے
تُو سلامت صدا پیار وی قائم دائم روے
پھڑ کہ ہتھ تیرا رب تو ایہو دعا کیتی
مشکل دے وچ
مشکل دے وچ گبھرانونا بُری گل ہوندی اے
یار بنا منزل تے خوشیاں رچانا بُری گل ہوندی اے
خوشیاں سجناں باجوں کدوں پیاریاں لگدیاں نے
غم وی اوراں نال مناوناں بُری گل ہوندی اے
دون پیار کرن والیا نوں ملانا کم چنگیا دا اے
ہیر رانجھے دے وچ کیدو بن جانونا بُری گل ہوندی اے
عشق نبھاون لئی تے سولی وی چڑھنا پے جاندا اے
ایہنوں سوکھی کھیڈ سمجھ کے تے بن تیاریوں آ جانونا بُری گل ہوندی اے
جنہاں نال سانجھ پیار دی ہووے دُکھ اونہاں دے سمیٹ لو
دُکھاں دے وچ اپنے محرم نوں پیٹھ وکھانونا بُری گل ہوندی اے
وعدے نبھاون لئی اگر جان وی آڑھے آجاوے تے کوئی گل نیں
جان نوں قول نالوں ودھ کہ بچانونا بُری گل ہوندی اے
عشق رب نال ہووے پانویں صنم نال سانجھ پیار دی ہووے
اے پینڈا پار کر دیا قدماں دا ڈگمانونا بُری گل ہوندی اے
نظراں چرانودا اے
پیار پا کہ تے دغا ہر واری لانودا اے
نظراں ملا کہ تے فر نظراں چرانودا اے
اپنے محبوب دی کی دساں موسماں جیا جدا مزاج اے
پریت دی اگ پڑھکا کہ مینوں ایدھے وچ جلانودا اے
وچھڑن دی آں گلاں کرے جد وی ملدا اے
وچھوڑے دا ناں لے کہ میری اکھاں وچوں نیر بہانودا اے
زُلف اودھی جنویں ریشم دی لٹھ ہووے
میرے کندھیاں تے سر رکھ کہ مینوں آرام پہنچانودا اے
اودھے ہسن نال میرے دل دا ویہڑا کھل جاوے
اپنی ایہناں اداواں نال مینوں اپنی اوڑھ لیانودا اے
میرا اودھے بنا ہُن گزارا نہیں ایہہ وی جاندا اے
ذوالفقار نوں اپنا میت کہہ کہ جیہڑا فر دامن چھڑانودا اے
وکدے وچ بازارے لوک!!
وکدے وچ بازارے لوک
ایس نگری دے سارے لوک
اندروں خالی منہ تے ہاسا
کنے بے اعتبارے لوک
کون کسے دا دردی ایتھے,
سارے کرن نظارے لوک
لوبھاں دےنے قیدی سارے
رہ گئے گھٹ سچیارے لوک
جناں اپنی میں نہ ماری,
رہندے وچ خسارے لوک
ویکھ وفاواں ونڈن ہر دم
ﮈھگے ﮈھٹھے ہارے لوک
یاداں دے وچ رہہن ہمیشہ,
عنبر دل نوں پیارے لوک
کسے دی زندگی وچ جد۔۔۔۔۔۔
کسےدی زندگی چ جد کوئی آجاندا
فیر اکھاں دےراہ دل چ سما جاندا
سنسان زندگی نوں پل چ بہاربناجاندا
بندے دی زندگی تےاوہ چھا جاندا
جہیڑا نال ہووےتے زندگی جنت
جد وچھڑےتے جیناجہنم بناجاندا
جس دے باجوں پل وی صدی لگے
جہیڑا راتاں دیاں نیندراں اڈا جاندا
جےساڈی زندگی چ ایساکوئی آجاندا
رب دی قسم فیرزندگی دا مزہ آجاندا
Poetry is a means of conveying emotional sentiments, hence poetry genres are as varied as people's emotions. Love, on the other hand, is an immortal sensation that will never fade away, and it is one of the most powerful human emotions.
Poets used to create poetry on societal issues like poverty and slavery. Aside from that, they've been writing about cultural issues as well.
Poets are extremely sensitive people because they observe the most basic and delicate social characteristics. As a result, they are very sensitive and emotional. As a result, we've compiled a collection of unique and unusual love poetry for you.
Many good developments have occurred in the Urdu language over time, resulting in the development of many different genres such as Qawali, Manqabat, Rubai, and so on. People nowadays want not only to read poetry but also to attend poetry groups. As a result, you will experience the influence of all forms of poetry in those gatherings, such as romantic, social issues, cultural, love, and sorrowful poetry.
iLyricss.com is the best site for reading the best collection of Urdu poetry, ghazals, and Shayari.
It is a simple premise that poets composed poetry based on their hobbies and nature. Similarly, other poets worked in multiple genres, such as sorrowful, hilarious, love, romantic, political, Sufi, batish, and so on. Many individuals nowadays use shero Shayari to convey their emotions with family, loved ones, and friends.
You can also read the most recent poetry by fresh young poets here, as poetry by young people is gaining popularity among readers.
Mirza Ghalib is a name that everyone knows. In reality, those who enjoy reading about the fantasy of love and beauty were fans of Mirza Ghalib's poetry. So you may experience the touch of love, romance, and beauty in Mirza Ghalib's ghazals.
Post a Comment